۲-۳-۷- نظریه اندرو

تا یک دهه قبل ابعاد گرایش‌ـ‌اجتناب[۱] فقط در مورد هدف­های عملکردی اعمال می­شد و هدف‌های تبحری دست نخورده باقی مانده بودند. با این وجود، اندرو، الیوت، هالی و مک گروگور[۲] (۲۰۰۱) ابعاد گرایش­ـ‌اجتناب را علاوه بر هدف­های عملکردی، برای هدف­های تبحری نیز به کار بردند. بنابراین، هدف‌های تبحری را به دو شاخه هدف­های تبحرگرا[۳] و تبحرگریز[۴] تقسیم کردند. بر اساس هدف تبحرگرا، فرد به دنبال کسب شایستگی از طریق افزایش توانایی، کسب لذت از یادگیری و تسلط بر موضوع مورد یادگیری است. لذا، فرد تکالیف چالش­انگیز را انتخاب می­کند چون در چارچوب هدف تبحرگرا، شکست به معنی تلاش و کوشش ناکافی تفسیر می­شود.

به علاوه، اساس هدف تبحرگریز، پرهیز از عدم شایستگی و توانایی می‌باشد. شخص عملکردگریز از ارزیابی­ها و قضاوت­های منفی دیگران اجتناب می­کند، ولی شخص تبحرگریز‌ از ارزیابی­ها و قضاوت­های منفی خود نسبت به توانایی­ها و شایستگی­های خود نیز دوری می­کند. در نتیجه، از تکالیف چالش­انگیز اجتناب می­کند، زیرا شکست در این تکالیف به معنی عدم شایستگی است. اندرو و همکاران (۲۰۰۱) معتقدند که الگوی هدف تبحرگریز منفی­تر از الگوی هدف تبحرگرا و مثبت­تر از الگوی هدف عملکردگریز است.

پژوهش­های مربوط به هدف تبحرگریز نشان داده­اند که این جهت­گیری اساساً با راهبردهای شناختی[۵] و رتبه­های تحصیلی رابطه ندارد، اما به طور منفی با انگیزش درونی و به طور مثبت با عواطف منفی مانند اضطراب امتحان، ناراحتی و تهدید به کمک‌طلبی ارتباط دارند (کوری، الیوت، دافونسکا و مولر[۶]، ۲۰۰۶).

[۱]. Tendency – avoidance

[۲]. Andrew, Elliot, Holly & Mcgregor

[۳]. Skill-oriented

[۴]. Escape skill

[۵]. cognitive strategies

[۶]. Cury, Elliot, Da Fonseca & Moller

متن کامل پایان نامه