۲-۲-۴-۱ افسردگی از دیدگاه روان پویایی:

فروید عقیده داشت که فرد مبتلا به افسردگی یک وجدان یا فراخود تنبیه­کننده قوی دارد. او براساس گناه که وجدان موجب آن می­شود تأکید می­ورزد. پایه اغلب فرضیه­های روان­کاوی مربوط به افسرگی گزارش است که فروید در سال ۱۹۱۵ تحت عنوان عزا و مالیخولیا به رشته نگارش در­آورده است. فروید مشاهده کرده بود که هر چند افسرگی غالباً توسط یک فقدان آشکار می­شود با وجود این میان واکنش­های عزای عادی و واکنش­های مرضی تفاوت وجود دارد. بنابر نظریه فروید، افسردگی واکنشی است نسبت به فقدان که با احساس گناه همراه است این احساس منجر به درون فنکنی موضوع از دست رفته و احساس دشمنی نسبت به خود می­شود اکثر نظام بندی­های روان­پویایی و محور تاریخچه روابط بین فردی و شخصی که او در کودکی بیشترین وابستگی را به وی داشته است (معمولاً مادر) دور می­زند (یوسف زاده،۱۳۹۰،ص۱۰).

۲-۲-۴-۲ افسردگی از دیدگاه رفتار­گرایان:

رفتار گرایان[۱] طبق سنت، افسردگی را با فقدان تقویت­ها همراه دانسته اند به­نظر آن­ها شخصی که خود را از تقویت­های مثبت چه جسمی و چه اجتماعی محروم می­بیند افسرده می­شود و این امر افت فعالیت را به­دنبال می­آورد که خود منجر به کاهش جدیدی در میزان تقویت­ها می­شود. این تسلسل­ها همچنان ادامه می­یابد تا جائی­که بیمار افسرده خود را در یک دور باطل محصور احساس می­کند.

از دیدگاه دیگر، نظریه رفتارگرا «نتیجه پیش­بینی شده» را مورد بررسی قرار می­دهد یعنی این­که فرد در چه حدی خود را قادر به هدایت امکانات تقویمی مطلوب می­بیند. نریه موسوم پیگیری مسیر با امکانات پاسخ، افسردگی را از این طریق توجیه می­کند که شخص خود را در محیط تسلط نیروهای خارجی احساس می­کند (انسان­ها یا نیروهای محیط زیست) یا خیال نمی­کند که خود تنها مسئول رضایت­هایی است که بدست می­آورد (امانت،۱۳۶۸، ص۲۴).

[۱] Behaviorists

متن کامل پایان نامه