با پیشرفت تکنولوژی ساخت وسایل الکترونیکی و مقرون به صرفه شدن شبکههای حسگر در مقیاسهای بزرگ، شبکههای حسگر بیسیم زمینههای تحقیقاتی را با رشد سریع و جذابیت بسیار فراهم میکنند که توجهات زیادی را در چندین سال اخیر به خود جلب کرده است. شبکههای حسگر بیسیم با مقیاس بزرگ حاوی چند صد تا چند ده هزار حسگر، پهنه وسیعی از کاربردها و البته چالشها را به همراه دارند. ویژگیهای خاص این شبکهها، امکان استفاده از آنها را در کاربردهایی مانند کنترل و بررسی مناطق حادثهخیز، حفاظت مرزها و مراقبتهای امنیتی و نظامی فراهم میکنند. یکی از مهمترین کاربردهای متصور برای این شبکهها کاربرد رهگیری هدف میباشد. در این کاربرد، شبکههای حسگر بیسیم از حسگرهای تشکیلدهنده این شبکه جهت حس کردن و تشخیص یک هدف خاص و دنبال کردن آن در ناحیه تحت نظارت شبکه استفاده میشود. به دلیل اینکه حسگرهای موجود در این نوع شبکهها دارای محدودیت انرژی میباشند و ارتباطات بین حسگرها به صورت بیسیم انجام میپذیرد، توجه به مسئله مصرف توان و رهگیری بدون خطا چندین هدف متحرک به صورت همزمان در این شبکهها اهمیت فراوانی دارند. الگوریتمهای رهگیری هدف در شبکههای حسگر، از نظر کاربرد و عملکرد آنها، به چهار دستهی پروتکل مبتنی بر پیام، مبتنی بر درخت، مبتنی بر پیشگویی و مبتنی بر خوشهبندی، تقسیم میگردند.