مبانی نظری بیمه درمانی
مدل تقاضای فرد برای بیمه، بر اساس حداکثرسازی مطلوبیت انتظاری بنا شده است. فرض کنید که مصرف کننده در صورت بروز یک حادثه به عنوان مثال در صورت بیماری، با احتمال P با زیانی برابر با A دلار مواجه باشد، که به صورت (P,W0-A, W0) نمایش داده می شود. در اینجا W0 نمایانگر موقعیت ثروت اولیه است. اگر مصرف کننده R دلار به یک شرکت بیمه پرداخت کند، شرکت بیمه در صورت وقوع زیان، مبلغ A دلار به مشتری بازپرداخت خواهد کرد؛ مثلا در زمان بیماری A دلار به عنوان هزینه خدمات درمانی دریافت می کند. در نتیجه چه بیماری رخ دهد یا رخ ندهد، او از داشتن ثروتی برابر WO-A مطمئن خواهد بود. حداکثر بهایی که وی حاضر به پرداخت به شرکت بیمه است از حل این رابطه برای R به دست میآید:
U(W0-R)=PU(W0-A)+(1-P)U(W0)
ارزش انتظاری ناشی از بیماری معادل PA است. اگر مصرفکننده از ریسک دوری نماید، ارزش به دست آمده R بیشتر از PA خواهد بود و اگر قیمت بیمه بیشتر از R نباشد، او مبادرت به اختیار بیمه خواهد کرد. اما اگر نرخ بیمه بیشتر از R باشد، مصرف کننده یا مشتری به رغم دوری از ریسک اقدام به بیمه کردن نخواهد کرد. از ـنجا که شرکت های بیمه تمایل دارند علاوه بر جبران هزینه، سود هم ببرند، سعی خواهند کرد که نرخ بیمه را در سطحی بیشتر از PA نگاه دارند. در یک بازار رقابت کامل تمام ریسک پذیرها، تمام بی تفاوتها در مقابل ریسک و برخی از کسانی که از ریسک دوری می کنند، اقدام به خرید بیمه نمی کنند.
سیاست های بیمه گذاری ارائه شده از سوی شرکتهای مختلف ممکن است که در زمینههای مختلف با یکدیگر تفاوت داشته باشند، برخی از این شرکتها ممکن است از یک قاعده کاهشی استفاده کنند که به موجب آن اولین D دلارها از خسارات را پرداخت و جبران نمی کنند. برخی دیگر از شرکتهای بیمه از قاعده بیمه مشترک تبعیت می کنند که بر اساس آن بیمهشده نیز بخشی o < α < 1 خسارت وارده را تامین می کند (هندرسن و کوانت، ۱۳۸۶).
در روشهای اقتصاد سنجی، الگوسازی می تواند مبتنی بر تقاضای نظریههای خرد یا فروض اقتصاد کلان باشد. الگوهای مبتنی بر نظریههای اقتصاد خرد، شکل سیستمی توابع تقاضاست و به تخصیص کل بودجه مصرفکننده به یک مجموعه از کالاهای مختلف مربوط میشود. این توابع سیستمی تقاضا بهطور همزمان، تقاضا را برای هر کالا در ارتباط با قیمت آن کالا، قیمت سایر کالاها و درآمد بررسی می کنند.
در کارهای تجربی به دلیل مشکل بودن انتخاب تابع مطلوبیت مناسب و استخراج تابع تقاضا از آن، معمولا از تابع تقاضا در حالتهای غیر سیستمی یا منفرد استفاده می شود. در تابع تقاضای منفرد، همه محدودیتهای توابع تقاضای سیستمی وجود ندارد. همچنین این تابع تقاضا لازم نیست که از حداکثر کردن تابع مطلوبیت خاصی بهدست آید. به طور کلی توابع تقاضای منفرد از نظریههای خاصی استنتاج نشده بلکه بیشتر از طریق آزمون و خطا در استفاده از متغیرها و فرمهای مختلف معادلات به دست آمدهاند. در نتیجه این توابع، انعطاف پذیری زیادی دارند و به راحتی می توان متغیرهای مربوط را وارد الگو و متغیرهای زاید را از آن حذف کرد. توابع تقاضای منفرد را می توان در حالتهای مختلف خطی، نمایی و لگاریتمی بهکار برد. این مدلها تنها حاوی یک معادله با یک متغیر وابسته و مجموعهای از متغیرهای توضحی می باشند که غیر تصادفی هستند؛ یا حداقل در صورت تصادفی بودن، توزیع مستقل از اجزای اخلال تصادفی دارند(ابریشمی، ۱۳۸۰).
متن فوق بخش هایی از این پایان نامه بود
برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید: